Kalendarz hebrajski

Hebrajczycy stosowali kalendarz księżycowy posiadający 12 miesięcy mających na zmianę 29 lub 30 dni. Były to miesiące księżycowe, więc hebrajski rok liczył sobie 354 dni. Żeby miesiące kalendarzowe pokrywały się z przyrodniczymi zastosowano cykl Metona, czyli dodawanie 13 miesiąca. Miesiące rozpoczynały się od nowiu księżycowego, a rok religijny zaczynał się jesienią, w miesiącu Tiszri. Pierwszym miesiącem kalendarzowym był Nisan (przełom marca i kwietnia), później były: Ijar, Siwan, Tamuz, Aw, Elul, Tiszri, Cheszwan, Kiszew, Tewet, Szwat, Adar. Nazwy miesięcy wywodzą się z tradycji babilońskiej.